Dit bin ik.

 

 

Ik ben geboren in Opende--Groningerland in de zogenaamde (Greenzer peen) dit moet wel duidelijk zijn.

In het jaar des Heren 23  juni 1938.

Mijn jeugd was net als van iedereen uit een groot gezin armoe troef.

Wil ik niet teveel over praten.

 

Voor degene die in Opende bekent zijn,Topweer is het, en het is wat verbouwd maar in grote lijnen is het nog zo.

Toen was er 1 kamer klein keukentje een gang ,en de rest was voor de dieren.

Tot er veel meer mensen dan dieren kwamen, werd er een dubbele stal geofferd ,een twee persoons bed .

In de kamer 2 bedsteden voor vader en moeder,en voor de kleinste en.daar lagen ook wel eens 3 kinderen.

De rest moest het doen met een plekje op de zolder,was er een plekje nodig 4 planken op de zolder spijkeren, stroo en wat dekens.

 

En die kleine ruimte moesten wij delen met een spekhok, dat is een hokje van 1 bij 2 bij1.5 meter .

Voor degene die het niet weten, dat was een hokje van asbest,dat was met een kagelpijp op de schoorsteen aangesloten.

Omdat er met hout werd gestookt, had je vanzelf een rokerij. 

Daarin rookten wij vis, vlees, en van alles wat je met stropen mee naar huis nam ,

Ook  werd een  varken geslacht in delen gesneden,dat kwam er ook in.

Voor een varken was geen ruimte, die werd voor het huis in de sloot gemest.

 

Daar werden wat planken en palen in de grond geslagen.ongeveer 4 meter lang en 2 meter breed.

En wanneer hij dik genoeg was ,werd hij met de buren samen geslacht,en als de buren zoiets hadden,

 moesten wij hun ook helpen.

 

 

 

Dit huis staat er nog,wel iets verbouwd, en ook de (potjes)op de gevel, van het elektrisch licht zijn weg.

Op de lagere school ging het redelijk nooit blijven zitten of zo.

Daarna de Ambachtschool voor timmerman, ook gehaald in de daar voor bestemde tijd.

Toen moest er geld verdiend worden.

 

Nog 13 was ik, toen kon ik met nog een paar jongens uit onze klas aan het werk komen bij Groefsma in Grootegast.

Hij, Groefsma, noemde het meubelfabriek; als ik daaraan terug denk, jee dan word ik nog weer woest.

Op de fiets naar Grootegast alle dagen en zaterdags tot 3 uur voor 7 gulden 50 per week.

Gelukkig kreeg ik nog al gauw ruzie met de baas.

 

Op hetzelfde terrein stond ook kinderwagen fabriek Sijsje, daar ben ik toen gaan werken.

Dat was mooi werk, ik maakte daar de houten bakken voor zgn Engelse kinderwagens van die hoge, zie ze nog wel eens.

Wanneer er genoeg bakken waren, hielp ik de spuiter met schuren ook wel eens spuiten.

Daar ben ik wel een mooie tijd geweest, dat was in de late 50 er jaren, ongeveer als nu crisis dus failliet.

Geen werk dus vervelen en 's ávonds donderjagen met rest van jeugd uit Opende.

 

wordt vervolgd

 

 

We zijn nu eind jaren 50.

Uit Breda komt een brief "de Koningin der Nederlanden" zoekt stoere mannen om het land te verdedigen.

En als er één ding is waar ik een gloeiende hekel aan heb, is mij laten commanderen zonder betaling.

DE dagen tellen dat ik me moest melden gingen te snel om nog iets te bedenken.

 Dus af reizen Breda hier I am wel een halve dag te laat jee gelijk feest die man met de strepen gaf mij overal de schuld van.

 

Vanaf dat moment heb ik niks meer gedaan, ook niet met verlof  en dat was gratis

 

Na ongeveer 3 maanden waren ze echt blij : ik was ongeschikt voor het leger.

Weer thuis zonder werk, krijg ik bij toeval een landbouwkrant in handen, daar lees ik

Gezocht inwonende knecht op gemengd bedrijf in Gorssel. De kaart erbij is dat een dorp tussen Deventer en Zutphen.

Een brief en een paar telefoontjes verder en ik woonde in Gorssel.

Ben daar ongeveer 2 jaar gebleven, daar ben ik er achter gekomen dat een boer en zijn vrouw,

een knecht die hun dialect nou ja Twents maar half sprak, ook als een mens wisten te zien.

Daarvoor fam Makkink nog hartelijk bedankt, jullie hebben veel voor mij gedaan.

Na die 2 jaar  ben ik bij een boer in Wijhe paarde knecht geweest.

Daarmee bedoel ik werken als een paard.

En verder geen gelul, wie van ons twee 's morgens grotere kwalm uit blies.

Dat ging helemaal fout, het was inmiddels de tijd van .ex drugs en rock en roll.

Het was tijd dat ik daar weg kwam.

 

Zoeken en ik vond werk en onderdak bij de fam Jansen in Diepenveen.

 

Daar heb ik mijn poten weer onder mijn kont gekregen en geleerd wat je allemaal kunt  leren.

Met trekkers en alles wat maar techniek was .

Maar ja, je hebt vrienden heel veel vrienden als je zakgeld hebt.

Na ongeveer (sorry ik weet het niet meer) anderhalf jaar mijn rotzooi, wat van mij was in een zak gestopt en ontslag genomen.

Iets meer dan een uur later stond ik thuis op de stoep.

goij heit ik bin wer thûs (goedendag vader ik ben weer thuis).

Wat daar in Deventer en omgeving allemaal gebeurd is, heb ik tot nu nooit verteld.

 En dat doe ik nu ook niet ! 

 

Ik kon bij de AVEK in Surhuisterveen werk krijgen als lasser, maar moest het wel leren.

 

En daar werd met het loon ook donders rekening gehouden.

Tot mij werk aan geboden werd in Schuilenburg bij een kalksteenfabriek.

Als traverse bestuurder, later, omdat ik lassen kon, stoker.

Inmiddels had ik mijn vrouw leren kennen, Pietsje daar ben ik nu bijna 45 jaar mee  getrouwd.

 En die jongen met zijn brutaal kopke, is Frans de oudste.

 

 

Kon ik bij een zeilbootje bouwer Rieske in Grootegast als voorman-timmerman komen werken.

Zo kon ik van mijn  oude beroep wat ik op de ambacht school geleerd had gebruik maken, dat was mooi werk.

Door de week een boot bouwen en in het weekend wegbrengen meestal naar Duitsland of Zwitserland.

Ook moest ik mee naar Duitsland op de tentoonstelling boten verkopen.

Dat moest wel, de enige Duitse woorden die ik meester was, had ik in de kroeg geleerd.

En daar verkoop je niks mee, toch werden door mij die week 7 boten verkocht!

Later laat ik wel wat foto's zien.

Dit is het moment waar we met, de betimmering begonnen, op de foto"s van artikel Grote boot zie je metalen hulpspanten.

Het zelfde idee maar dan wat groter,waren hier al verwijdert, ook deze romp werd op de kop gebouwd.

Heel mooie manier, waren ze allemaal gelijk,die op die mal werden gebouwd .

 

De kastjes links en rechts daar werd de romp hartstikke stevig van.

 

 

Hier weer wat verder met de bouw,de kajuit opbouw en de dekken,achter in de bun hebben wij bij enkelen een klein motor in gebouwd.

Links staat alweer een romp,zo waren we steeds met drie boten aan het bouwen.

op deze manier hebben we ongeveer 40 gemaakt

 

 

 

 

 

DE collega's op deze foto,vooraan een leerjongen, in de midden mijn baas Rieske en achter het plastiek scherm de schilder.

De werk plaats was een oude lagere school,met drie lokalen, midden in Grootegast.

 

 

 

 

Dit is die zeilboot die wij bouwden Starlet 6 meter lang 2,35 meter breed .

Met kim kielen zodat je er mee het wad op kon.

Er konden 4 man in slapen 2 in de punt, en onder de banken nog 2.

deze boot is gemaakt van 10 mm watervast hechthout .

 

 

 

En dan gebeuren er dingen ,die je als je de waarheid niet kent ,niet voor mogelijk houd.

Een paar maand terug krijg ik een mail uit Zuid Frankrijk ,van  bootje bouwer Rieske die woont nu in dat verre land.

Die had van zijn dochter een mail gekregen ,kijk jij even op de site PAKEFRANS.NL is dat die zelfde Frans die bij jou werkte?

Dat was dus zo ,dus hij stuurde een mail naar mij ,dat hij was hertrouwd en woonde nu in  Frankrijk .

Dit is een begin van iets dat moet je meemaken ,bijna 50 jaar niks gehoord ,en dan krijg ik ook nog een mail van zijn ex Ida .

Die nu ergens in Friesland woont ,dan hou je de adem even in ,zoiets gebeurd in sprookjes--- niet in-- Doezum.

 

 

 

 

 

 En die leuke vrouw ja, dat was ze inderdaad zag er leuk uit mooi blond en zo. (foei pake)

 Altijd aardig tegen de jongens op de werf ,moesten we overwerken lekkere soep met broodjes.

 Ja dat blijft je bij ,met wat je gewend was in de jaren 60.

 Die stuurde mij deze week een mail met foto's van een van de eerste boten, die we van dit type hebben gebouwd.

Moet ongeveer 1962 zijn toen we deze bouwden .

Dat zijn van die dingen die doen een oude man goed,

Deze boot is een voorbeeld, als je iets goed onderhoud toch bijna een mensen leven mee gaat .

IDA hartstikke bedankt.

 

 

 

Ook daar kwam door net als nu, crisis toestanden, een eind aan.

Allerhande los werk, dakdekker, timmerman en zo nog ettelijke beroepen.

Werd ik door het arbeidsbureau naarTimmerfabriek Gjaltema in Marum gestuurd.

Viel mij in eerste instantie niet tegen, bestek zoeker is wel leuk.

 

Van kantoor krijg je een lijst met alle maten hout, die je voor een huis nodig hebt.

Twee jaar duurde dit feest, toen kon ik werk krijgen bij Broersma in Stroobos die met die grote auto's.

 

Eerst in de weekends met een grote machine auto's wassen.

En door de week niet zeuren; alles wat stuk ging maken, echt alles.

Daar had ik mijn draai gevonden, alles wat ik niet kon, is me daar geleerd.

 

Tot, ik was toen ongeveer 56 jaar, mijn lichaam zei, verder zwaar werk kun je vergeten.

En inderdaad het was zo, je hele leven te barsten gewerkt, dan zegt zo'n broekje , net uit de luiers, u kunt nog 20 % werk doen.

Dan kom je er achter, je bent het lul.

Van de ene dokter naar de andere,  ik wil er ook niet langer over zeuren.

 

Nu ben ik 70 jaar en doe alleen nog wat ik leuk vind en verder genieten, en niks meer.

Mooie kop met haar of niet soms,is nu iets anders.

 

 

Dit kleine jong was het begin .

De familie is daarna nog twee keer aan gevuld, om de stamboom wat langer te maken.

Dit is Frans jr geboren in 1965.

 

Gerda mijn dochter kwam in 1968 op deze wereld.

En om het af te ronden Jaap in 1970.

 

En nu om te laten zien dat jullie nog lang van mijn soort mogen genieten ,

De kleinkinderen daar neem ik even een apart stukje voor

 

Frans is getrouwd met Annette en hebben  3  kinderen.

Johnny kwam in 1986 als eerste.

Moniek was nr 2 in bouwjaar 1989

Wytze dat ging wat stroef 1997 en als laatste .

 

Gerda mijn 2e ging trouwen met Koos en dat leverde 2 kinderen op.

 

Yannick in 1998 

En Delano als laatste in 2000 

 

Jaap 3e erfgenaam vond Wilma en kregen 2 kleintjes.

Stefan in 2008 die is liefdevol in onze gedachten.

Maar die hebben nu 2009  ook Senna een pracht dochter .

 

Nu maar wachten op wat nog komt, je weet maar nooit.

 

Van de vos zijn haren en streken, is nog steeds van toepassing.

 

tot een andere keer maar eens weer.

 

 

 

Met een beetje geluk. kun je zien is bijna alles mogelijk.

Volgens de geleerden begint nu de herfst of is het de laatste zomerdagen.

 

 

 

 

Wokrestaurant

 

Wanneer je zoiets in de krant leest, denk je hoe is het mogelijk, 45 jaar, en nog bij elkaar.

Als ik terugkijk, denk ik het zelf ook, de meeste varkens worden niet zo oud, grapje...

Hier boven heb je kunnen lezen,dat ik samen met mijn vrouw, toch wel  veel geluk hebben gehad.

Met de kinderen en de kleinkinderen, de kinderen worden groter ,,de bekken groeien mee".

Op een zondag, de meeste kinderen waren thuis, 45 jaar getrouwd, gratis eten en drinken.

Dan komen ze wel, er is al over gepraat natuurlijk " jou jim er ik wot fon ?" (geven jullie ook een feestje).

Daar gaat in één keer je opvoeding, wat moet je dan,  wis en waarachtig, was het wel uit gelekt.

 

Te zwaar oké geeft ook niks, maar onnozel nee daar ben ik zeker van, dat zijn mem en ikke zeker niet .

 

Dus aan het regelen, vindt Gerda prachtig  en hoe het mogelijk is,  allemaal waren ze op die dag vrij.

Dat was zo voor elkaar, naar het Chinees wokrestaurant : DE EUROBORG: in de stad, daar bedoelen wij Groningen mee.

Allemaal op tijd, eerste wonder, daar werden ons de regels uit gelegd, de beste man hoefde maar een keer.

 

Was ook simpel, heel simpel, jullie krijgen 3 uur de tijd, om net zoveel te eten en te drinken, als je op kunt.

Je betaalt per persoon een bedrag, hoeveel weet ik nog niet, beppe het de pin, principes moeten er blijven .

De meesten hebben weleens zoiets meegemaakt, maar wij niet, er is een beetje inzicht voor nodig.

 

Stel je een snoepwinkel voor,  en je mag overal gratis van eten en drinken, zelfs een beetje begerig mag.

Zelf vond ik die kleine balletjes lekker, maar op de plaat gebakken zalm, jumiejummie .

Volgens mij was het geslaagd, en de rest was ook rustiger als thuis, schreeuwen tegen elkaar met de mond vol nee.

En net toen iedereen wist hoe de bierkraan werkte, en de kleinsten probeerden hoeveel bolletjes ijs er in een beker pasten, moest iedereen komen, er was een verrassing voor het paar,

wij dus mem en ik.

 

Een grote envelop, beppe maakt hem open, een midweek, in een zomerhuis in SCHOORL.

Toen ik helemaal in de gaten had wat daarmee bedoeld werd, vond beppe het prachtig .

 

Nou dan vind ik alles goed, maar mijn gevoel, ja daar sta je dan, nooit ergens bang voor geweest.

 

Maar op ieder wang een dikke drup, ach moet kunnen.

 

 

 

 

 

 Schoorl

 

 

Het pakken begint,  we mochten er niet voor drie uur zijn, routeplanner zegt goed 150 kilometer.

Dus kunnen we eerst nog wel thuis eten, fietsen achter op de auto, paar schone onderbroeken in de tas .

Half 1 rijden, ging heel voorspoedig tot afslag 12 daar ga je van de A7 de boesboes in, nou van de grote weg af.

Op de 242 tot Schoorledam , en daar waren die Hollanders met de wegen aan het klooien geweest.

Daar moest ik over de brug links, volgens mevrouw VDO,  die zat naast mij, maar mis .

Er werd bedoeld links,  en dan direct weer rechts, who the hek, het is vakantie, het eerste bord Alkmaar.

Dan zit je wel weer goed, scherp rechts richting Bergen op de gewone kaart, dan komt dan Schoorl,

 

Schiet gemakkelijk, mis, we moesten tussen Bergen en Schoorl zijn, weer draaien en terug, stond die rotweg niet op de kaart.

Maar een goed vrouwtje,  van ongeveer tegen de houdbaarheidsdatum, aangesproken direct goed contact,  doet je goed.

Zulke mensen bestaan echt, mijnheer zegt ze, die weg maar dan van de andere kant hier staat een paal, een richting.

Toen we wegreden heb ik tegen mijn vrouw gezegd, vond je dat geen raar mens, ik had steeds het idee, dat ze  aan mij wou zitten .

Toen we het bungalowpark opreden, er waren geen afsluitbomen, maar zo'n dikke ronde paal die uit de grond komt.

En achter die paal een plas olie,  je krijgt een pas die hou je voor een glaasje,  en dan zakt die paal in de grond.

Maar wel wachten tot het licht groen word, hihihi leedvermaak,  had ik zo graag willen zien,  boem wildplasser.

 

Het park en de huizen, niks op aan te zeuren, alles nieuw misschien 2 of 3 jaar oud, van binnen ook,

Je kon er zo in wonen koelkast-wasmachine-droger-vaatwasser-combimagnetron-en zo'n platte tv.

De bedden als thuis, ook niet minder,  bungalowpark :BUITEN BERGEN: Heel veel succes.

 

 

 En zo stonden er 72 hele mooie zomerhuisjes met flink ruimte.

De foto van de voorgevel is mislukt, kan iemand mij die e-mailen bvd.

 

 

 

 De laatste dag

 

Voor ons doen vroeg uit de veren 7.30 uur, douche over de rug en kin scheren.

Bij de balie sleutels en pasje ingeleverd, vriendelijk afscheid van een vriendelijke medewerker genomen.

Via Schagen de A7 weer opgezocht, richting Leeuwarden, op de Afsluitdijk koffie gedronken.

Je houdt je hart vast, dat daar niet meer doden vallen, ik zelf reed 110 met de fietsen achterop en dan scheuren ze je voorbij alsof je stil staat, ze bekijken het maar.

 

Bij Annette aan in Joure, even bijkletsen en veel lovende woorden, voor de dankbare kinderen.

Frans lag nog op zijn rug, had nachtdienst gedraaid, bij Douwe zijn baas, ja jong er moet verdiend worden.

 

Ook even bij Gerda aan,  maar die was aan het werk .

 

We moesten ook even voer kopen, wat brood en zo.

Er was nog wat geld over, en wat doe je daarmee, uitgeven vanzelf, we moesten nog warm eten.

We hadden eerder die week in Marum bij eetgelegenheid DE HEERLIJKHEID bij dat grote parkeerterrein een bord gezien 3 gangen menu voor 20 euro, mag je zelf uitzoeken van de kaart.

Doen we zeker nog eens,  we waren beide tevreden, goed en lekker en voldoende.

De bediening krijgt van mij een 8+ 

 

Het werd tijd,  dus oogjes dicht en snaveltje toe.